نمایشگر دسته ای مطالب

دبیرستان علوم و معارف اسلامی از نگاه رهبر معظم انقلاب

دبیرستان علوم و معارف اسلامی از نگاه رهبر معظم انقلاب


نتیجه تصویری برای رهبری

بیانات در دیدار مدرّسان و مسئولان دبیرستان علوم و معارف اسلامی شهید مطهری     

1368/12/27

بسم الله الرحمن الرحیم         
از زیارت آقایان که لطف فرمودند و به این‌جا تشریف آوردند، خیلی خوشوقتم. به نظر من، تأسیس این مدرسه بحمداللَّه یکی از ابتکارات بسیار خوب و خیلی مفید و راهگشا بود و ان‌شاءاللَّه که ادامه پیدا کند. هر چند تفصیلاً برنامه‌‌های درسی مدرسه‌ی عالی شهید مطهری را نمی‌دانم، اما اجمالاً مطّلعم که برنامه‌های درسی حوزه‌یی، با نظم و نسق و کلاس‌بندی خاصی در آن‌جا ارایه می‌شود.

واقعاً برای ورود در آن درسها، وجود چنین مدرسه‌یی لازم است؛ کمااین‌که در دنیا هم وجود مدارس مقدماتی دانشگاهها به‌عنوان مدارس و دبیرستانهای پیش‌دانشگاهی معمول است در این‌جا هم باید با همان روال و در همان جهت حوزه، دانش‌آموزان را بارآورند. اگر برای من میسور بود، همه‌ی فرزندان خودم و کسانی را که به آنها دسترسی داشتم یا با من مشورت می‌کردند، توصیه می‌کردم در چنین مدرسه‌هایی تحصیل کنند.

دروسی را که می‌خوانند، به همین ترتیبی که اشاره کردید، خوب است؛ ضمن این که دروس مرسوم دولتی و فرهنگ را نیز می‌خوانند. این مقدار پیشرفت قابل توجه است. اگر ممکن باشد، در این سنین قدری بیشتر بر قرآن در مدرسه تأکید شود، شاید دستاورد بزرگی را فراهم بکند. مثلاً حفظ قرآن اگر به شکل امتیاز مطرح شود و فرضاً کسی که بخشی از قرآن را حفظ کرد، امتیازی را در قالب نمره و یا موارد مشابه آن بگیرد، با چنین روشی شاید بتوانیم در این‌گونه مدارس، این گروه از جوانهای تازه‌سالمان را رشد بدهیم. البته حفظ قرآن نه به‌صورت برنامه‌یی مدوّن، چون شما در حقیقت بیش از برنامه درس دارید و چه بسا در حال حاضر حفظ قرآن به شکل یک برنامه، مشکلاتی را ایجاد کند.

نپرداختن به حفظ قرآن در حال حاضر، واقعاً نقیصه‌یی در حوزه‌های ما به شمار می‌آید. در بعضی از حوزه‌های اهل سنت - همان‌طور که مسبوق است - از بدو ورود حفظ قرآن جزو شرایط است. در دیگر حوزه‌ها نیز اگر شرط، حفظ قرآن نباشد، ولی بدان تشویق می‌شوند. غالب عالمان اهل سنت با قرآن انس زیادتری دارند؛ در حالی که ما در حوزه‌های خودمان، شاهد طلبه‌هایی هستیم که مقداری هم درس خوانده‌اند، لیکن هنوز بر همین قرائت رایج قرآن که ما با آن انس داریم، تسلط ندارند. یعنی هنوز در تلاوتشان اشکالاتی وجود دارد، چه رسد به این که قرائت دیگری را نیز بدانند..

علتش عدم آموزش قرائت قرآن در حوزه است. در گذشته، قرآن‌خوانی در مکتبخانه‌ها تأمین می‌شد لذا هرکسی وارد میدان علم می‌شد، قرآن را یاد گرفته بود. بعد که مکتبخانه‌ها برچیده شد، در مدارس جدید هم قرآن خوانی به آن شکل شروع نشد و این خلأ همچنان باقی مانده است. حالا اگر کسی شانس داشته باشد و پدر یا مادری عاشق و مأنوس به قرآن کنار دستش بودند، دوره‌ی قرآنی را یاد می‌گرفته، در غیراین‌صورت اگر کسی این موقعیت را نداشته باشد و وارد حوزه شود، حوزه به او قرآن نخواهد داد و ظواهر و متن و آموزشهای ابتدایی قرآن را فرانخواهد گرفت. هر چند معارف و فقهی را که می‌خواند، بالاخره فقه قرآن و محصول قرآن است؛ اما متن قرآن و خواندن آن در برنامه‌ها نیست

حالا اگر در همین مدارسی که شما شروع کردید، این بنای مبارک پایه‌گذاری شود و از هم اکنون کار شروع گردد، چه‌بسا همین جوانها با قرآن انس پیدا کنند و به حفظ قرآن بپردازند. اگر بتوانید این امر مهم را در این‌جا تأمین کنید، کار خیلی مهمی صورت خواهد گرفت